Płyta fundamentowa to jedna z form fundamentów, która stanowi płaską, żelbetową konstrukcję umieszczoną bezpośrednio na powierzchni gruntu. Główną funkcją płyty fundamentowej jest równomierne rozprowadzenie ciężaru budynku na podłoże, co skutkuje trwałością i bezpieczeństwem konstrukcji.
Płyta fundamentowa, w przeciwieństwie do tradycyjnych ław fundamentowych, nie wymaga posadowienia poniżej poziomu przemarzania gruntu, który w Polsce zazwyczaj wynosi od 80 do 140 cm w zależności od regionu. Dzięki temu ogranicza się zakres robót ziemnych, co przekłada się na skrócenie czasu wykonania fundamentów oraz redukcję kosztów. Stosując płytę fundamentową, można uniknąć konieczności wykonywania głębokich wykopów, co z kolei upraszcza proces budowy i zmniejsza ilość potrzebnego materiału. Odpowiednio zaprojektowana i wykonana płyta fundamentowa stanowi efektywne rozwiązanie, umożliwiające szybką i ekonomiczną realizację projektu budowlanego, przy zachowaniu wysokiej jakości konstrukcji.
Plan deskowania płyty fundamentowej ma kluczowe znaczenie w
projektowaniu konstrukcji żelbetowych.
Ważne jest, aby rysunek szalunkowy zawierał szczegółowe specyfikacje, detale i przekroje, aby zapewnić prawidłowe
wykonanie płyty fundamentowej.
Ponadto w planie tym można również uwzględnić instalacje wymagane do odwodnienia budynku.
Podczas
korzystania z systemu białej wanny, ważne jest też, aby
zintegrować odpowiednie detale i instrukcje, w celu zapewnienia skutecznej hydroizolacji.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Stopa fundamentowa to typ fundamentu bezpośredniego, jaki stosowany jest głównie pod słupy czy kolumny. Ma ona za zadanie przenosić i rozkładać siły skupione od pojedynczych słupów na grunt nośny. Prawidłowo wykonana zapewnia bezpieczeństwo i trwałość obiektu budowlanego.
Stopy są projektowane na planie kwadratu lub prostokąta, a w przekroju
pionowym mogą mieć kształt trapezowy, schodkowy, kielichowy lub
prostokątny. Słup lub inny obiekt konstrukcyjny ze stopą łączą najczęściej stalowe pręty.
# Stopy Fundamentowe
Stopy fundamentowe są jednym z podstawowych elementów konstrukcji budowlanych, które przenoszą obciążenia z budynku na grunt. Są one niezwykle istotne dla stabilności i trwałości całej konstrukcji, dlatego ich prawidłowe zaprojektowanie i wykonanie ma kluczowe znaczenie.
## Czym są stopy fundamentowe?
Stopy fundamentowe to płaskie elementy żelbetowe lub betonowe, które rozkładają obciążenia z konstrukcji na większą powierzchnię gruntu. Ich głównym zadaniem jest zapewnienie stabilności budynku oraz ochrona przed osiadaniem i przesuwaniem się konstrukcji.
## Rodzaje stóp fundamentowych
Stopy fundamentowe można podzielić na kilka typów, w zależności od ich kształtu i przeznaczenia:
- **Stopy pojedyncze** - stosowane pod pojedynczymi słupami.
- **Stopy ciągłe** - stosowane pod ścianami nośnymi.
- **Stopy zbrojone** - posiadają zbrojenie, co zwiększa ich wytrzymałość.
- **Stopy niezbrojone** - wykonane z betonu bez dodatkowego zbrojenia.
## Projektowanie stóp fundamentowych
Projektowanie stóp fundamentowych wymaga uwzględnienia wielu czynników, takich jak:
- **Rodzaj gruntu** - właściwości nośne gruntu mają kluczowe znaczenie dla wymiarowania stóp.
- **Obciążenia** - należy uwzględnić zarówno obciążenia stałe (np. waga konstrukcji), jak i zmienne (np. obciążenia użytkowe).
- **Warunki środowiskowe** - takie jak poziom wód gruntowych czy strefa mrozowa.
- **Materiały** - wybór odpowiednich materiałów, takich jak beton i stal zbrojeniowa.
Podczas projektowania konieczne jest również spełnienie norm i przepisów budowlanych, które regulują minimalne wymagania dotyczące wymiarów oraz metod konstrukcji stóp fundamentowych.
## Wykonywanie stóp fundamentowych
Proces wykonywania stóp fundamentowych obejmuje kilka etapów:
1. **Przygotowanie terenu** - usunięcie warstwy humusu i wyrównanie powierzchni.
2. **Wykop** - wykonanie wykopu o odpowiednich wymiarach.
3. **Zbrojenie** - montaż zbrojenia zgodnie z projektem.
4. **Betonowanie** - wylanie betonu i jego odpowiednie zagęszczenie.
5. **Pielęgnacja betonu** - utrzymanie wilgotności betonu w celu jego prawidłowego wiązania.
Każdy z tych etapów wymaga precyzyjnego wykonania oraz nadzoru technicznego, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.
Stopy fundamentowe odgrywają kluczową rolę w budownictwie, dlatego ich prawidłowe zaprojektowanie i wykonanie to fundament sukcesu każdej inwestycji budowlanej.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Ławy fundamentowe to podstawowy element konstrukcyjny budynku,
który jest posadowiony bezpośrednio w gruncie i – co ważne – zawsze
poniżej poziomu przemarzania terenu (który w zależności od regionu
wynosi od 0,8 do 1,4 metra).
Wykorzystując ławę fundamentową stawia się zarówno budynki z podpiwniczeniem, jak i te bez piwnic.W przypadku domów z częściowym podpiwniczeniem stosowana jest ława fundamentowa schodkowa.
Podstawową rolą jką pełni ława fundamentowa jest przeniesienie ciężaru budynku bezpośrednio na podłoże gruntowe.
Ława fundamentowa to element niewidoczny i niejako ukryty pod powierzchnią, jednakże to właśnie dobrze zaprojektowana, zazbrojona i wykonana ława fundamentowa o optymalnych wymiarach zapewnia stabilność, trwałość i wytrzymałość wybudowanej na niej konstrukcji.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Przez kondygnacje podziemną należy rozumieć
kondygnację zagłębioną poniżej poziomu przylegającego do niej terenu co
najmniej w połowie jej wysokości w świetle, a także każdą usytuowaną pod
nią kondygnację.
W przypadku budynków z piwnicami, na tworzenie planów szalunkowych nakładane są zwiększone wymagania. W wielu przypadkach obszary stropowe w piwnicach nie są zabudowywane i dlatego są projektowane ze spadkiem zapewniającym prawidłowy drenaż. Ponadto, stropy piwniczne, które są obciążone ziemią, są często wyposażone w wyższe stopnie zbrojenia i dodatkowe zbrojenie na ścinanie lub przebicie lub specjalne elementy montażowe. Podczas planowania zbrojenia należy zatem zwrócić szczególną uwagę na wykonalność.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Budowa garaży podziemnych jest coraz bardziej powszechna, ponieważ wartość gruntów rośnie, a społeczności promują mieszane wykorzystanie, w tym garaż w głównym budynku - biurowym, handlowym, hotelowym i mieszkalnym.
Garaż podziemny budowany jest pod budynkiem, parkiem lub placem, lub po prostu zapewnia dodatkowy parking dla garażu naziemnego.
Najbardziej zaawansowane elementy konstrukcyjne wykorzystują wysokiej jakości i trwałą konstrukcję betonową - beton o wysokiej wytrzymałości, beton o niskim współczynniku wodno-cementowym, inhibitory korozji, powlekaną stal zbrojeniową i zabezpieczone systemy sprężające.
Inne cechy konstrukcyjne, takie jak drenaż, wysokiej jakości uszczelniacze połączeń, uszczelniacze penetrujące, odpowiednie pokrycie stali zbrojeniowej i rygorystyczny program konserwacji są również ważne dla długoterminowej żywotności konstrukcji.
Naciski strukturalne związane z ciągłym kurczeniem się betonu i objętościowymi zmianami ciepła są szczególnie szkodliwe dla konstrukcji garaży podziemnych. Zignorowanie charakterystyki sztywności konstrukcji może skutkować pękaniem i wczesnymi uszkodzeniami. Ponadto siły wytwarzane przez mechanizmy utwierdzające mogą spowodować zniszczenie słupa nośnego w ekstremalnych warunkach.
Szkody wyrządzone przez wodę są głównym problemem garaży podziemnych. Z biegiem czasu membrany hydroizolacyjne niszczeją lub ulegają odspojeniu, umożliwiając przecieki, które prowadzą do uszkodzeń spowodowanych wilgocią.
Bez warstw hydroizolacyjnych mogą pojawić się widoczne przecieki o różnej wielkości. Ponieważ woda dostaje się do wszelkich pęknięć w płytach betonowych, ścianach i innych miejscach, może to prowadzić do gnicia niektórych materiałów, a także pojawienia się pleśni. Jeśli wyciek jest wystarczająco duży, może spowodować powstanie stojącej wody, co stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Słup żelbetowy to główny element konstrukcji szkieletowych lub
płytowo-słupowych. Są one podporą konstrukcyjną poprawiającą wytrzymałość ścian nośnych. Słupy żelbetowe są stosowane do
zwiększenia stabilizacji i wzmocnienia konstrukcji obiektu. Charakteryzują się one tym, że mogą ulec utracie stateczności –
wyboczeniu, a także, że są wrażliwe na efekty II rzędu, czyli na
wpływ przemieszczeń na siły przekrojowe.
Zaletą słupów żelbetowych jest również zwiększenie możliwości architektonicznych podczas projektowania budynku.
Słupy te, mogą zastępować ściany nośne i służyć tam, gdzie ich
umieszczanie zmieniałoby charakter tworzonej budowli wbrew pierwotnym
zamysłom.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Ściany (tarcze) żelbetowe są elementami pionowymi budynków ścianowo
-płytowych, ale także ścian oporowych i innych konstrukcji
inżynierskich.
Współcześnie rozróżnienie ścian i tarcz straciło na znaczeniu, ponieważ
oba elementy są analizowane w programach komputerowych jako cienkie
powłoki obciążone w swojej płaszczyźnie (np. program ABC Tracza).
Możliwe jest także analizowanie powłok obciążonych w płaszczyźnie i
poprzecznie do niej (np. od parcia wiatru), co jest połączeniem tarczy i
płyty.
Na znaczeniu straciły również zalecenia dotyczące smukłości ścian oraz
utraty stateczności ściskanej strefy tarczy, ponieważ standardowo analizy są już prowadzone metodami drugiego rzędu z obciążeniem
imperfekcjami.
Ściany i tarcze są elementem przeważająco ściskanym i
ścinanym.
Muszą one uwzględniać wysokie obciążenia i wymagania
dotyczące ochrony przeciwpożarowej, izolacji akustycznej i izolacji
termicznej. Czasami stosuje się specjalne metody budowy ścian, takie jak prefabrykowane panele ścienne, aby zwiększyć prędkość
budowy i obniżyć koszty.
Przyjmuje się, że zbrojenie pionowe i poziome ścian i tracz powinno być
rozmieszczone po połowie przy każdej powierzchni bocznej. Zalecenie to
musi być realizowane wówczas gdy stosuje się zbrojenie minimalne.
Natomiast w przypadku wyznaczenia potrzebnego zbrojenia z modelu
powłokowego ( również zginanie) można stosować zbrojenie niesymetryczne.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Podciąg to element konstrukcyjny w postaci belki (zazwyczaj poziomej), stanowiący podporę dla stopu, innych belek nośnych, ścian oraz słupów Przenosi pochodzące od nich obciążenie i przekazuje na inne elementy nośne, np. ściany lub słupy. Spełnia taką samą funkcję, jak ściana nośna pod stropem, ma jednak zastosowanie, gdy ta ściana jest niepożądaną przegrodą.
Dzięki podciągom udaje się zwiększyć rozpiętość stropów i w związku z tym wielkość pomieszczeń.
Podciąg jest najczęściej belką widoczną od dołu stropu, niemniej jednak rozróżnia sie tez podciągi ukryte czyli takie, których wysokość pokryqwa się z grubością stropu. A także belki wystające poand strop tzw. nadciągi.
Z punktu widzenia projektowania i realizowanej przez te elementy funkcji, są to dokladnie te same elementy i dlatego też często okręśla się je jedny mianem - podciąg.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Płyty żelbetowe są podstawowym elementem konstrukcyjnym i są
stosowane na stropy w budynkach mieszkalnych, biurowych, usługowych,
użyteczności publicznej i przemysłowych. Układ konstrukcyjny płyty i jej
żeber oraz podciągów powinien wynikać z siatki funkcjonalnej słupów,
wymogów architektonicznych (np. wymagany strop płaski bez żeber), a na
końcu z warunku optymalności konstrukcyjnej – prawidłowego doboru
sprzężonych parametrów: grubości płyty, wysokości belek i ilości
zbrojenia. Plany wzmocnienia sufitów uwzględniają wysokie obciążenia i
spełniają wymagania dotyczące ochrony przed dźwiękiem, termicznym i
ogniem. Współcześnie ważnym typem płyt żelbetowych, stosowanym najczęściej dla płyt ułożonych na podłożu odkształcalnym (gruncie) są płyty fibrobetonowe, czyli betonowe zbrojone włóknem rozproszonym.
Od lat tracą na znaczeniu żelbetowe konstrukcje monolityczne na rzecz
konstrukcji prefabrykowanych. W zakresie budowy płyt żelbetowych i
stropów w budownictwie uprzemysłowionym ważne miejsce zajmują
„półprefabrykowane” płyty zespolone typu Filigran, a także plyty w pełni prefabrykowane najczęśniej strunobetonowe. W budowie budynków małych stosuje się powszechnie stropy gęstożebrowe.
W planach szalunkowych stropów zawsze pokazane są elementy znajdujące się poniżej stropu, które działają jako podpory stropu. Ponadto, elementy wznoszące się nad stropem mogą być również pokazane jako niewidoczna linia lub kreskowanie. Plany zawierają również informacje o położeniu i ilości tak zwanych elementów wbudowanych, takich jak kanały kotwiące, przewody, płyty spawane, profile stalowe itp. Są to elementy, które są instalowane przed wylaniem betonu. Są to elementy, które muszą być umieszczone w szalunku przed betonowaniem i są mocno zakotwiczone w betonie po betonowaniu.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Renowacja i budowa konstrukcji stropowych z wykorzystaniem kompozytów drewniano-betonowych cieszy się w ostatnich latach dużym i rosnącym zainteresowaniem. Wielu projektantów uznało, że systemy HBV zwiększają nośność istniejących stropów drewnianych bardziej efektywnie niż inne metody. Sufity HBV optymalnie spełniają również wymagania fizyki budowli w zakresie izolacji akustycznej i ochrony przeciwpożarowej. Ogólnie rzecz biorąc, dobrze zaplanowany i wykonany kompozyt drewniano-betonowy oferuje najlepszy stosunek kosztów do właściwości dla najczęściej występujących powierzchni.
Strop zespolony drewniano-betonowy jest elementem hybrydowym i składa się z elementów drewnianych, które tworzą odporne na ścinanie połączenie ze znajdującą się powyżej płytą żelbetową. Ze względu na dobre właściwości konstrukcyjne i fizyczne, strop zespolony drewniano-betonowy jest interesującą i ekonomicznie opłacalną alternatywą dla konwencjonalnych systemów stropowych wykonanych z drewna lub żelbetu. Zaletą tego rozwiązania jest przede wszystkim optymalne wykorzystanie właściwości obu materiałów.
Stropy zespolone drewniano-betonowe mogą być stosowane zarówno w istniejących, jak i nowych budynkach. Różne systemy stropowe mogą być prefabrykowane lub montowane na miejscu.
Skuteczność połączenia pomiędzy elementem drewnianym poddanym rozciąganiu przy zginaniu a betonową lub żelbetową płytą poddaną ściskaniu określa sztywność zginania całego przekroju. Prawidłowe połączenie może zwiększyć sztywność i nośność o współczynnik od dwóch do czterech, a tym samym stanowi podstawę dla wysokowydajnych stropów o średnich i dużych rozpiętościach w postaci belki jednoprzęsłowej lub ciągłej.
Zakładana siła ściskająca i wymagania dotyczące izolacji akustycznej określają grubość betonowej warstwy wierzchniej. Zbrojenie ma charakter konstrukcyjny i zapobiega pękaniu.
Weryfikacja bezpieczeństwa konstrukcyjnego i użytkowalności stropu zespolonego drewniano-betonowego jest przeprowadzana przy użyciu podejścia projektowego zgodnie z normą DIN EN 1995-1-1: Eurokod 5: Projektowanie konstrukcji drewnianych - Część 1-1: Postanowienia ogólne - Ogólne zasady i przepisy dotyczące konstrukcji budowlanych, załącznik B.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Schody, to element budowli lub urządzenia terenowego umożliwiający
połączenie w jeden komunikacyjny ciąg pieszy różnych poziomów budowli
lub terenu.
W jednym biegu nie powinno być więcej niż 17 stopni, a w budynkach
opieki zdrowotnej 14. W przypadku schodów zewnętrznych liczba stopni w
biegu nie powinna przekraczać 10.
Najczęściej ze względu na zmęczenie użytkowników, biegi mają po 9-12
stopni. W schodach wewnętrznych nie należy stosować biegów mających
mniej niż 3 stopnie, gdyż łatwo się wtedy potknąć.
Schody wyposażone są w stopnie o wymiarach przystosowanych do długości
kroku ludzkiego. Doświadczalnie ustalono, że długość kroku ludzkiego
wynosi 63 cm. W jednym kroku należy pokonać dwie wysokości stopnia 2h oraz jedną szerokość s.
W zależności od kąta nachylenia biegu od poziomu podłogi można wyróżnić następujące rodzaje schodów:
- łagodne o kącie nachylenia mniejszym niż 30 stopni,
- normlane, których kąt nachylenia wynosi od 30 do 35 stopni,
- strome o kącie nachylenia wynoszącym od 35 do 45 stopni,
- drabiniaste o kącie nachylenia wynoszącym od 45 do 75 stopni.
Optymalnym rozwiązaniem są schody o kącie nachylenia od 30 do 35 stopni. Schody strome i drabiniaste znajdują zastosowanie jako dojścia
techniczne. Schody strome i drabiniaste nie mogą być stosowane jako
drogi ewakuacyjne.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY
Jednym z innowacyjnych pomysłów ostatnicz czasów są stropy wykonane, w opatentowanej przez firmę Cobiax, technoologi betonu komorowego.
Technologia Cobiax nie tylko oszczędza cenne materiały budowlane i energię, ale także oferuje szereg korzyści statycznych: Dzięki pustakom Cobiax można zaprojektować większe rozpiętości przy tej samej grubości płyty lub cieńsze płyty o tej samej szerokości rozpiętości w porównaniu do konstrukcji z płyt pełnych. Mniejsze obciążenie musi zostać przeniesione, a waga całego kompleksu jest znacznie zmniejszona.
Wykorzystanie tworzywa sztucznego i materiału wypełniającego zastępuje co najmniej 25-30% betonu stosowanego w konwencjonalnych metodach budowlanych. Zmniejsza to emisję CO2, nawet podczas produkcji; zmniejsza się również ilość wymaganego piasku budowlanego. Same puste przestrzenie są wykonane w 100% z tworzywa sztucznego pochodzącego z recyklingu; konstrukcja pozostaje stabilna przez kilka dziesięcioleci i stuleci.
Wymagana objętość betonu, który musi być transportowany, spada o około 30%. Dzięki lżejszej konstrukcji samego budynku zwiększa się również dostępna przestrzeń netto; to z kolei prowadzi do zwiększenia możliwych zysków.
Przykładowy rysunek ZBROJENIOWY